Het is niet alleen natuurlijk als je de naam The Inspector Cluzo ziet, je deze associeert met de beroemde speurneus uit de Pink Panther-serie. Alleen is het deze keer niet hem die het mysterie oplost. Als ik naar hun nieuwe album "Brothers In Ideals" luister, vind ik hun ongewone geluid intrigerend. Het is anders dan wat ik eerder heb gehoord op hun voorganger "We The People Of The Soil" (2018). Er zit enige complexiteit in hun geluid, maar toch is er enige aanstekelijkheid. Je kunt niet anders dan luisteren om meer te weten te komen. Met "Brothers In Ideals" gaat de band gewoon terug naar hun roots, naar waar het allemaal vandaan kwam.

The Inspector Cluzo, is de ietwat vreemde Franse band bestaande uit slechts twee leden, die ergens in 2008 schijnbaar uit het niets opdook en in eigen land wereldberoemd werd. Gitarist Laurent Lacrouts en drummer Mathieu Jourdain (ex- Wolfunkind), een duo uit Mont-de-Marsant, een plaatsje in het zuidwesten van Frankrijk, hebben hoorbaar op die voorganger, genoeg aan elkaar om hun groove-funkrock-fusion aan de man/vrouw te brengen. En tegelijk zijn deze heren ook hun eigen managers, bookers, platenbazen, tourmanagers, geluid- en lichttechnici, distributeurs en promoters. Om maar even aan te geven hoe veelzijdig die gasten wel zijn. En die veelzijdigheid vinden we ook in hun muziek terug: denk Jurassic 5 meets AC/DC meets Curtis Mayfield meets Fun Lovin’ Criminals. Iets wat tussen rock en funk is gevallen, maar dan voorzien van enige explosieven.

Beïnvloed door o.a. deze vermelde bands, brengt het Frans duo een debuutalbum uit met de hulp van Angelo Moore (Fishbone) die ook de naam van de band bedacht. In 2008 brengen ze hun eerste EP uit, genaamd "The Inspector Cluzo" en met de singles "Two Days" en FxxK The BassPlayer" hebben ze in Japan twee grote hits. In 2010 komt het tweede album genaamd "The French Bastards" uit. De cover van dit album is gemaakt door een vriend van de band Chaos in Taiwan. Ze verkochten van dit album binnen de 3 jaar meer dan 50.000 exemplaren.

Ontstaan als project dat in de funkband Wolfunkind zijn oorsprong kent, was het de bedoeling om als trio op te treden. Na het regelmatig niet komen opdagen van de bassist besloot dit duo om verder te gaan als funkrock-tweetal. De Fransen kruisen gewoon gitaar en drums op een manier die funk en rock op een groovy manier met elkaar versmelt. Op voorganger "We The People Of The Soil" werken de twee samen met Vance Powell, die eerder al als producer aan de slag was bij Jack White en Seasick Steve. Het duo vierde tevens hun 10e verjaardag met deze plaat, waarmee ze bijna letterlijk over de hele wereld opgetreden hebben

Het album "We People Of The Soil" werd danig goed ontvangen dat de Cluzo's besloten een volgende stap te zetten: "Brothers In Ideals". Het album bevat 10 unplugged versies van "We the People of the Soil" en werd in mei van vorig jaar in Nashville, TN live (analoog) opgenomen op amper 4 dagen tijd, opnieuw geproduced en gemixt door de 6x Grammy Awards Vance Powell. Bij deze akoestische herbeleving van hun baanbrekende album vinden we naast de 2 Cluzo's ook een paar gastmuzikanten uit Nashville: een viool, een cello en een piano/Wurlitzer breiden het soulvolle klankpalet uit. De band was oorspronkelijk niet van plan om deze plaat uit te brengen, maar na het beluisteren van deze plaat ben ik erg blij dat ze dat wel gedaan hebben.

Net als in "We The People Of The Soil" begint "Brothers In Ideals" met "A Man Outstanding In His Field". Het was een interessante ervaring om beide uitvoeringen van deze tracks naast elkaar te beluisteren. De originele track is nogal zwaar en als je me zou vertellen dat er een akoestische vertolking van deze track is, zou ik het niet geloofd hebben. Op "Brothers In Ideals" slagen ze er echter in om te bewijzen dat een akoestische uitvoering van deze track mogelijk is en dat dit op het hoogste niveau gebeurt. Ze klinken allebei als totaal verschillende nummers, dit is trouwens een geweldige zaak.

Wat ik bewonder aan "Brothers In Ideals" is dat ze niet alleen de snelle, zware nummers van "We The People Of The Soil" akoestisch vertolken, ze hebben ook de minder vervormde langzamere nummers in de mix gebracht. Of het nu een hoge energievolle, vervormde track of een zachte ballade was, de akoestische vertolkingen van beide klonken geweldig. Als eerste hoogtepunt uit de plaat ga ik voluit voor "The Best", een track die geschikt is voor die luie dagen als je wilt relaxen en ontspannen, maar toch vraagt de bevelende toon van het nummer je onverdeelde aandacht. Het duet tussen Inspector Cluzo’s vocalist Laurent Lacrouts en gastzangeres Marianne Dissard bevalt me bijzonder goed. Marianne's vlotte, fragiele zangwerk vormt een fantastisch contrast met de hese tonen van Laurent. Ook de melodie van dit nummer is verbluffend. Hier bijzonder in de akoestische uitvoering worden de energieke melodieën van de vervormde gitaren vervangen door prachtige melodieën van de piano en de viool.

Het begin van "Little Girl And The Whistlin' Train" doet me denken aan The Animals klassieker "House Of The Rising Song", wel zo omwille van de akoestische introductie en de melodie, maar niet zozeer dat je de liedjes niet uit elkaar kunt houden. Op het album "We The People Of The Soil" is dit één van de minder vervormde nummers op het album. Op "Brothers In Ideal" is het volledig gestript. De ontspannen bluesy melodie van dit nummer helpt je gewoon vijf minuten lang je problemen te vergeten. Beide albums eindigen met het nummer "Brothers In Ideal". Met de vernederende melodie zorgt het nummer voor het perfecte afscheid, en stelt het ons ook gerust dat we The Inspector Cluzo binnenkort weer zullen zien. Ga zeker deze heren bewonderen als je er kans toe krijgt !